Agen­de­rings­verzoek sloop­beleid

Mijn appartement is mijn huis, mijn veilige plek. De plek waar je iedere dag bent, je belangrijkste plek. De plek waar je je contacten legt. Praatjes maakt met de buren, bij elkaar langs gaat en bijv in mijn geval een buurvrouw die voor mijn hond zorgden als ik vergaderingen had, de buurman die zijn oesterzwammen komt brengen uit zijn boodschappenbox, want die vindt hij vies, de krantdelers, de hoe gaat het met je nu.

Maar voor anderen is opeens je thuis je thuis niet meer, want we moeten meer woningen bouwen, we zitten in een wooncrisis dus jouw huis is niet meer belangrijk. Tijdens een eerder agenderingsverzoek over wonen heb ik al aangegeven dat jaren terug er een stigma is ontstaan op sociale huur. En nu brengen we dit stigma weer terug, want als je huurt bezit je niks en kan je er zonder pardon uitgezet worden. Je jarenlange contacten die je met de buur hebt opgebouwd, je huis dat je hebt ingericht naar jouw smaak, het gevoel van geborgenheid wordt in een keer de prullenbak in gegooid. Het creëert ongelijkheden in onze maatschappij; als je koopt zit je safe als je huurt not so much. Een verontrustende ontwikkeling, het doet mij persoonlijk iedere keer de vraag stellen, welke inwoners zijn er straks aan de beurt en wat als dit bij mij zou gebeuren. Ik moet er niet aan denken.

En als ik dan nog eens terugkijk naar het raadsvoorstel de sociale 7 of Koers Sociaal 040 die nu op de agenda staat, dan zeggen we sociale cohesie is belangrijk, een netwerk hebben, waarbij een buurtnetwerk juist het veiligheidsgevoel van mensen versterkt, dat je een plek in de wijk hebt waar je naar toe kan en je je eigen vragen oplost met ondersteuning van mijn familie, vrienden of de wijk.

Hoe ziet de wethouder dit dan in lijn met elkaar? Hoe kunnen we dit zeggen in deze raadsvoorstellen maar vervolgens mensen uit hun vertrouwde omgeving weg halen en in een nieuwe wijk weer van vooraf aan moeten beginnen?

En hoe zit het met onze niet menselijke inwoners? De dieren die er nu zitten, moeten een nieuwe plek vinden en worden net als de inwoners gewoon weggejaagd. Maar zij krijgen geen nieuwe plek aangeboden, als dier in de natuur heb je dan gewoon pech.

Voor mij is hier de belangrijkste vraag; Hoe kunnen we ons sloopbeleid zo maken dat we al onze inwoners respecteren en rekening met hen houden waarbij we niet alles hoeven te laten wijken voor een wooncrisis, die waarschijnlijk nog eens niet door deze inwoners is gecreëerd.

En dan wil ik ook nog even teruggaan op wat er afgelopen week bekend is geworden. Ondanks dat we het hier over het algemeen sloopbeleid hebben wil ik nog wel een reactie hierop geven. Het valt me op dat in de brief aan de inwoners stond dat de huizen plaats moeten maken voor nieuwbouw want er is een woningcrisis. Vervolgens wordt weer aangegeven dat ze verouderd zijn. Het spreekt elkaar tegen en wie bepaalt dat ze te verouderd zijn en renoveren geen goede optie is, wie heeft hier naar gekeken, het woonbedrijf zelf of iemand die hierin is gespecialiseerd of is hier gewoon meteen gekozen voor de appartementen in het kader van de pilot. En waarom zijn wij en de inwoners niet direct geïnformeerd? En hoe kan het dat de wethouder iets anders zegt dan andere partijen? Er zijn zoveel andere manieren om hier mee om te gaan. Ik heb er geen goed woord voor over.