Jaar­re­kening incl. asfalt­cen­trale

Toen ik begon in de raad dacht ik eerst ah we houden geld over dat is mooi, dan behouden we onze financiële positie. Immers leren we allemaal dat je nooit teveel geld moet uitgeven want dat kan voor problemen zorgen. Hier zorgt het echter voor problemen als je het niet uitgeeft. Ook dit jaar bleek weer dat we een hoop geld hebben maar we onze ambities niet waar kunnen maken. En in een zaal waarin iedereen graag het beste jongetje van de klas wil zijn is het best raar dat we niet kritischer zijn op de doelen die we niet halen en dat de onderbouwing hiervan wezenlijk tekort schiet. Een doel is een doel en zet je niet zomaar terzijde als we het niet halen. De accountant geeft het keer op keer aan; het geld is niet het probleem, de realisatiekracht wel. En als wij wel naar de accountant kunnen luisteren dan moet het college dat toch zeker lukken. We gaan er dan ook vanuit dat de toezeggingen op het gebied van de jaarrekening door wethouder worden uitgevoerd, want dat is echt nodig. Wij kunnen niet voor het voorstel stemmen, zoals het er nu bij ligt. Maar wij zijn zelf nooit de beroerdste om plannen beter te maken, ook als we niet voor een voorstel zijn, dus dat zullen we ook hier proberen. We komen met een amendement om de jaarrekening significant te verbeteren en een voorstel om het overschot te besteden om zo bepaalde ambities wel waar te kunnen maken, ook luiden we de noodklok.

We volgen voor nu dus de kritiek van de accountant, maar zijn bereid om eventueel voor de jaarrekening te stemmen als onze voorstellen in overweging worden genomen.

Asfaltcentrale:

We bespreken de jaarrekening en wederom houden we geld over. Hoe gek is het dan dat we met betrekking tot bedrijven zoals de asfaltcentrale aangeven dat er geen geld is om ze weg te kopen? Het geld was er vorig jaar ook en het jaar daarvoor ook. We kunnen hier beter zeggen we hebben het geld maar willen het er niet aan uitgeven. Er komt een fonds nav de plannen van asml maar als we de afgelopen jaren een ander gesprek hadden gevoerd met de Asfaltcentrale dan hadden we nu al voldoende gespaard en was er al een fonds. En nu heb ik het al over uitkopen, maar dat is nog eens niet de letterlijke vraag die ik stel in mijn motie. Hoewel we de vorige keer een goed debat hebben gehad over de asfaltcentrale zorgden de afgelopen tijd er steeds meer voor dat we onze vraagtekens hebben over welke kant we nu opgaan met de asfaltcentrale. Ze staan in de motie maar ik zal ze even kort benoemen;

• Waarom zetten we als we steeds geld over houden en ambities niet realiseren dit geld niet in voor echte problemen van onze inwoners;
• Uit het debat economie over de jaarrekening verontruste mij het antwoord van de wethouder, er werd gesproken over de toekomst van de ACE over 10 a 20 jaar en de inzet van hen op het waterstofnetwerk.
• Het onderzoek van RTL en het eerder onderzoek van Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL) waarbij longkanker 19% boven gemiddeld is en bij vrouwen zelfs 35%
• We nog steeds niks weten hoe het met de vergunningen staat ondanks dat we voor de zomer een bericht zouden krijgen
• Er twijfels zijn over het college over het opleggen van een dwangsom
• En zo zijn er nog wel meer punten waar we tegenaan lopen

Dit doet bij ons de vraag rijzen: gaan we wel vooruit faseren of zijn we gewoon aan het kijken of we de asfaltcentrale schoner kunnen krijgen, zodat deze kan worden behouden? Alleen een schone asfaltcentrale is hetzelfde als de indicatoren in de jaarrekening we hebben een doel, maar laten het na om het te behalen. En dat is al jaren zo, en als dat al jaren zo is dan moeten we ons ook realiseren dat dit nu niet zal gaan veranderen. En als iets niet veranderd dan moet je gaan nadenken over andere methodes en een van die methodes is ga het duidelijke gesprek aan over uitfaseren en hang er een prijskaartje aan. Wij zullen wel de laatste zijn die vinden dat je vervuilers moet belonen, maar genoeg is genoeg. Op dit moment zeggen wij we kunnen niet anders. Nu is het geld er en nu moeten we doorpakken. We zijn klaar met de uitstoot, met de slechte lucht, de overlast, het gebed zonder einde, het inwisselen van de gezondheid van onze inwoners voor de economie.

Gaan we weer jarenlang ons geweten in slaap sussen, of gaan we nu eens een concrete stap zetten zodat wij als raad, nu we eindelijk een meerderheid hebben die de ACE weg wil hebben, ook daadwerkelijk de afweging kunnen maken of we dit gaan doen.

En ik kan nog wel uren hierover doorgaan maar ik ga geen nieuw debat voeren. Als ik denk aan de woorden van mevrouw Kretschmann die zei ik hoop dat ik dit nog allemaal mee mag maken en zij dit jaar 50 is geworden dan mag ik hopen dat dit bij jullie net zo’n onaangenaam gevoel geeft en dat het voor hen steeds vechten tegen de bierkraai is. Wanneer beschermen we onze inwoners en wanneer beschermen we wat echt van waarde is. Want wanneer de laatste boom is omgehakt, de laatste vis is opgegeten en het laatste water is vergiftigd dan zullen we pas beseffen dat je geld niet kunt eten.