APV wijziging - bedel­verbod en straat­in­ti­mi­datie

We bespreken vandaag de wijziging van de APV. Met name het bedelverbod en straatintimidatie verdienen een degelijke analyse en beschouwing.

Laten we beginnen bij het bedelverbod.

Niemand vindt het prettig om bedelaars te zien. Of het nou is vanwege medelijden, of de ongewenste confrontatie met de ongelijkheid in de wereld.

We begrijpen uit de stukken dat je onderscheid kan maken in grofweg twee soorten: dak- en thuislozen uit Eindhoven, of haast een professionele organisatie waar de politie meer grip op wil krijgen. Om daar meer grip op te krijgen moet er een verbod zijn, en wordt er tegelijkertijd uitgekeken naar mensen die zorg nodig hebben. Er is niet de intentie om mensen die al niets hebben een trap na te geven.

Maar is een bedelverbod in de APV de juiste keuze?

Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft in het arrest van Lacatus 2 jaar geleden geoordeeld dat bedelen een mensenrecht is. Volgens artikel 8 van het Europees verdrag voor de rechten van de mens. Gemeenten die een algemeen bedelverbod invoeren schenden dus artikel 8 van het EVRM.

Wij kunnen ons niet voorstellen dat dit niet bekend was bij het college. En we zijn benieuwd welke onderbouwing er is om dit toch in te voeren.

Met betrekking tot het straatintimidatie verbod zijn we enthousiaster. Maar, in zekere zin is dit ook een inperking van de vrijheid van meningsuiting. Het gerechtshof Den Haag heeft het sisverbod in Rotterdam bijvoorbeeld van tafel geveegd. Het is niet aan gemeenten, oordelen zij, om straatintimidatie strafbaar te stellen via de APV. Het is aan de Eerste en Tweede Kamer om daarover te beslissen.

Dus hoewel wij volle steun uitspreken voor een verbod op straatintimidatie, vragen wij ons af of we hier een aal bij de staart hebben.