Mobi­li­teits­mas­terplan

Toen ik de knoop had doorgehakt om actief te worden in de lokale politiek, had ik me voorgenomen om niet cynisch te worden.

Ik was klaar met het tekenen van petities. Ik was klaar met het lopen van klimaatmarsen, als er toch niet naar geluisterd werd door de politiek. En ik was niet de enige.

De nood is hoog, en je moet wat.

Ik ken mensen die nu een strafblad riskeren door het vreedzame, maar ongehoorzame gedrag, dat zij als enige uitweg zien. Maar dat was niet de route die ik koos.

Ik voer liever geen discussie met politie, maar met jullie, politici.

Hier zijn geen waterkanonnen, maar het raakt me net zo hard dat binnen 2 jaar mijn voornemen om niet cynisch te worden, zo hard op de proef wordt gesteld.

Dit heeft natuurlijk alles te maken met het totaal negeren van de klimaatdoelstelling. Maar het is veel breder dan dat. De klimaatdoelstelling is maar een papieren vertaling, een papieren versie van een sprankeltje hoop dat we ons als mensheid niet blind staren op onze eigen korte termijn belangen, maar rekening houden met de toekomst, en de rest van de wereld.

De hoop dat wij kiezen voor een rechtvaardige verdeling van de beperkte emissieruimte die ons nog resteert.

In dit masterplan wordt op pagina 73 even tussendoor genoemd dat de doelen van 2030 niet gehaald gaan worden. Niet een beetje niet, maar ruimschoots.

Let op: Dit zijn de ambities die met een initiatiefvoorstel vanuit de raad zijn bekrachtigd. Vervolgens hebben wij vorig jaar eigenlijk ten overvloede met een amendement laten toevoegen dat het plan moet voldoen aan die afgesproken klimaatambitie.

Die werd door de wethouder al ontraden, want “het masterplan gaat over mobiliteit, en niet over klimaat”, maar werd gelukkig toch tegen haar advies in door de raad aangenomen.

Voorzitter, voor de goede orde: de raad huurt de wethouder in. Maar wat zitten we hier te doen als amendementen met kaders en initiatiefvoorstellen door haar terzijde worden geschoven, en we dat moeten vernemen met één zinnetje op pagina 73?

Die zin moet er uit. Als het college nieuwe klimaatdoelen wil, adviseer ik hen om met een separaat klimaatvoorstel te komen waarin zij de raad voorleggen om het 55% reductiedoel te verlagen naar 0% reductie, want dat is letterlijk wat deze wethouder voorstelt voor haar sector. Dan kunnen we vervolgens dat belachelijke voorstel daar wegstemmen.

Voor de onderbouwing om de klimaatdoelstellingen te negeren, wordt verwezen naar de rapporten van CE Delft en APPM. Maar daarmee worden we met een kluitje het riet ingestuurd. Want APPM stelt 4 scenario’s voor: A, B, C, en D. En die letters kun je interpreteren als klimaatlabels. Vervolgens wordt in dat rapport de politieke conclusie getrokken dat scenario C de voorkeur heeft zodat mensen nog 15 jaar de tijd hebben om een nieuwe fossiele auto te kunnen kopen en helemaal op te rijden. Draagvlak noemen ze dat.

En CE Delft komt al helemaal tot een andere conclusie. Zij schrijven zelfs dat de doelstelling ruimschoots kan worden gehaald met aanvullende maatregelen.

Deze keuze is dus een uiterst politieke keuze, maar wordt afgedaan als technisch gegeven en onvermijdelijk.

De klimaatdoelen moeten overeind blijven, die stip op de horizon is zo belangrijk.

Ik keek de raadsvergadering van 2016 terug, om te weten in welke context dit besluit was genomen. En ik zag wat bekende gezichten. De heer Brouwers en mevrouw Lammers voerden het woord voor D66 en GL en stemden in met de plannen. Er was behoefte om middels een klimaatbegroting grip te krijgen op de uitstoot en zo tijdig bij te kunnen sturen.

De VVD en de LPF stemden tegen, maar deden wel iets opmerkelijks. Mevrouw van Bergeijk en Meneer Reker diende een tegenvoorstel in:

Niet 55%, maar 40% reductie in 2030.

Vandaag hebben we het over 0%! …0%!

De LPF en VVD zijn groener dan deze D66 wethouder.

In de begroting die we een paar maanden geleden hebben goedgekeurd werd nog het pad voorgespiegeld om 55% reductie te halen. Ons viel toen ook al op dat de modal-split, de meest effectieve verandering, de komende jaren niet duurzamer zou worden. Onze alarmbellen gingen af.

Ik vroeg of de wethouder of ze het al had opgegeven, nog moest beginnen, of vergeten was om de cijfers door te geven. Nu weten we het antwoord. Ze had het doel al opgegeven. Het CO2-reductiepad in de begroting was een wassen neus. Ik wil graag weten: wanneer wist de wethouder dit? Is ze wel eerlijk geweest in de beantwoording?

We moesten het maar eens hebben over consequenties.

Het klimaatdoel is er met een reden. We hebben een comfortabel leven en verandering vindt niemand leuk. Maar CO₂ blijven uitstoten alsof het 1990 is, heeft consequenties.

Stevig klimaatbeleid voeren binnen de mobiliteitssector heeft ook consequenties: mobiliteit wordt daardoor toegankelijker, er komt meer ruimte vrij, mensen worden gelukkiger, en de lucht wordt gezonder.

Ook het zeggen in je verkiezingsprogramma dat je klimaatbeleid belangrijk vindt, heeft consequenties. D66, Groenlinks, PvdA, CDA.

CDA schrijft: We zien dat we een extra stap moeten zetten om de doelstellingen uit het Klimaatakkoord van Parijs te halen; die doelstellingen ondersteunen wij volledig. Wat betekent dat?

D66 schrijft: We nemen daarom onze verantwoordelijkheid en doen wat nodig is.

Wat zijn de consequenties van die woorden?

GL en PvdA hebben zelf de klimaatverordening ingediend, om tijdig bij te kunnen sturen. Dat moment is nu.

De consequentie van 0% reductie is dat we rond 2033 alle CO2 hebben uitgestoten die we nodig hadden voor de transitieperiode tot 2050. Wij graaien uit de pot van de toekomst.

Net als dat ik de vergadering van 2016 terugkeek, zo kijkt de toekomst mee met ons. Via deze camera’s.

Klimaatverandering is een mensenrechtenschending, en we staan er niet mooi op.

--

Dan: draagvlak.

Je moet niet op zoek naar draagvlak. Je moet draagvlak creeëren. Het is aan ons om iedereen mee te krijgen bij de doelen die we stellen. Het afgelopen jaar is er veel tijd verspild om zonder plan in gesprek te gaan met de stad. Dat waren hoofdzakelijk mensen uit de eigen organisatie, een handjevol raads- en commissieleden en een gastspreker.

Nu worden mensen overvallen met plannen de hun leven zullen raken, en gaan de hakken in het zand. Zij willen nu het gesprek aan gaan, maar tegelijkertijd doen wij de deur dicht. Het plan is af.

Het klinkt misschien wat tegenstrijdig maar ook de mensen van bijvoorbeeld de kade, hebben een punt. We moeten de klimaatdoelen halen, en daarvoor draagvlak creeëren. Dat is verenigbaar.

--

Tenslotte, de hamvraag die ik besproken heb in mijn fractie:

In hoeverre kun je een plan met een verkeerd vertrekpunt met amendementen nog reanimeren?

Ik had het eigenlijk al opgegeven. Maar cynisme is het grootste obstakel voor verandering. Mevrouw Jonkers heeft mij overtuigd om moed te houden.

We hebben een lijstje, maar we hebben helaas meer voorstellen dan spreektijd. Gelukkig is er straks een tweede termijn.

Tot zover.