Lucht­vaart mani­fes­tatie 14 mei

Eindhoven airport, ik ken het goed.

Ik groeide op in Veldhoven, waar ik vanuit mijn dakraam op de zolderkamer in de Heikant de vliegtuigen kon zien opstijgen. Velen uren heb ik op die zolderkamer zitten MSN-en terwijl ik eigenlijk huiswerk had moeten maken.

Aan de andere kant van die landingsbaan, in het Noordelijkste puntje van Eindhoven waar de vliegtuigen pas echt laag overkomen, woonde mijn toekomstige vriendin, naar wie ik al die tijd berichtjes stuurde.

Het is raar om het toe te geven: maar, ik had er eigenlijk geen mening over.

In 2008, ik was 16, was het dik aan.

Er is denk ik niemand die zo vaak dat stuk tussen de Heikant en de Achtse Barrier heeft gefietst als ik in die zomer van 2008. Over het verlaten flight-forum. Ik kan me goed voorstellen dat mensen het een akelig gebied vinden, maar door al die keren met Arrow-jazz-FM in mijn oren, liggend op m’n stuur de zon op te zien komen heb ik nog altijd een nostalgisch gevoel bij dit gebied rond Eindhoven Airport.

Datzelfde jaar ging ik studeren en verdiende ik wat bij in het koffiekraampje van Eindhoven airport. Het is er geloof ik nooit druk geweest op de momenten dat ik er werkte.

Wat ik wil zeggen: Eindhoven Airport is heel lang het decor geweest in mijn leven. Het was er gewoon, en het zou er ook altijd blijven.

Het is raar om het toe te geven: maar, ik had er eigenlijk geen mening over.

Nou.. Dat is veranderd!

Ik was omringd door de slimste mensen, op de slimste vierkante kilometer van Europa. Werkend aan een miniscuul apparaat dat in de hersenen geplaatst zou gaan worden nota bene. En niemand daar die er echt wakker van leek te liggen.

Het was 2014, ik had mijn studie pas afgerond. En ik werkte inmiddels als onderzoeker bij een bedrijfje dat hersenimplantaten aan het ontwikkelen was. Het is moeilijk om 1 duidelijk moment aan te wijzen, maar in dat jaar werd ik een Rabbit hole ingetrokken. Het beeld dat ik had van klimaatverandering klopte niet. Mijn wereldbeeld had dringend een update nodig.

In de aanloop naar de klimaatconferentie van Parijs in 2015 heb ik me in vanalles verdiept; wat wist ik nog meer niet? Van de klimaatmodellen, de toekomstscenario’s met technische oplossingen, de bio-industrie, de politiek, de protesten, de wereld-olie-en-wapenhandel, de mythe van overbevolking om het maar niet te hebben over overconsumptie, de fragiele ecosystemen, de achterhaalde economische theorieën, de beperkingen van ons holbewonerbrein om grote veranderingen te begrijpen. Het klimaatprobleem werd me in al haar facetten duidelijk.

Ik begreep plotseling pas echt wat die hockeystick-grafiek betekende. We waren hard op weg om het stabiele leefklimaat dat hier sinds mensheugenis was onomkeerbaar te verlaten. Op weg naar een wereld met hitte, droogte, meer en krachtigere stormen, en dus ook honger, oorlog, migratie en dan heb ik de massale uitsterving van prachtige planten- en diersoorten nog niet eens genoemd.

En wat mij bovenal schokte: niemand leek hier de regie te hebben. Niemand leek het echt wat te schelen. Ik was omringd door de slimste mensen, op de slimste vierkante kilometer van Europa. Werkend aan een miniscuul apparaat dat in de hersenen geplaatst zou gaan worden nota bene. En niemand daar die er echt wakker van leek te liggen. Ze waardeerden mijn bevlogenheid, dat wel, maar net als met zure regen, komt dit ook wel goed, zo werd mij verteld.

Het dieptepunt was toen mijn collega, en tevens auteur van boeken over risicomanagement, mij tijdens de lunch verbouwereerd aankeek toen ik vroeg hoe het uitbannen van het kleinste risico bij de implantaat in verhouding stond tot de enorme risico’s die wij nemen met het klimaat… Dat had werkelijk niets met elkaar te maken, snauwde hij.

Stel je toch eens voor dat vliegen even gevaarlijk zou zijn als ons klimaatbeleid nu.

Ik heb overwogen om vandaag allemaal cijfers te noemen. En als wetenschapper wordt ik gelukkig als ik een goede duidelijke grafiek zie. Maar ik doe het niet.

Ik had kunnen vertellen over de toename van het aantal vluchten, de impact van een vliegreis op de uitstoot van CO2, en hoe CO2 op de grens van de troposfeer en de stratosfeer (daar waar de vliegtuigen vliegen) nog schadelijker is. Hoe veel eerder je dood gaat, al is het alleen al om dat het je nachtrust verstoort, en de maatschappelijke kosten daarvan.

Die cijfers en inzichten zijn superbelangrijk. Natuurlijk. Maar niet alles valt in cijfers uit te drukken. Het gaat niet alleen maar om de groeiplafonds, de klimaatscenario’s of geluidscontouren.

Nee; sinds 15 maart zit ik in de politiek omdat we het dringend moeten hebben over wat moreel nog te verdedigen is.

Als mensen erachter komen dat ik vegan ben krijg ik geregeld de vraag of ik vind dat dieren belangrijker zijn dan mensen. Dat is een foute vraag; zeg ik dan; het gaat er om of jouw maaltijd belangrijker is dan het leven van een dier. Nee; natuurlijk niet.

Hetzelfde speelt hier; voor luchtvaart in het geheel maar Eindhoven airport in het bijzonder.

De vraag is niet met hoeveel vluchten we net onder de gestelde grenzen blijven, maar of een vlucht naar Gran Canaria die op dit moment vertrekt überhaupt moreel te rechtvaardigen is op een planeet die in de fik staat.

En als je nou net je vlucht hebt gemist, dan heb je geluk, want morgen en overmorgen vliegen er opnieuw vliegtuigen naar Gran Canaria. Of naar, Ibiza, Valencia of de Faro eilanden.

Het antwoord van Partij voor de Dieren is duidelijk. Je moet wel een hele belangrijke reden hebben om zo veel ellende te rechtvaardigen, en een pretvluchtje naar een vakantiebestemming is dat niet. De luchtvaart moet krimpen, en Eindhoven airport, het pretvlucht paradijs van Nederland, mag wat ons betreft gewoon helemaal dicht.

We spelen roulette met de leefbaarheid van de Aarde en dat valt op geen enkele manier te rechtvaardigen.

Stel je toch eens voor dat vliegen even gevaarlijk zou zijn als ons klimaatbeleid nu.

Dan zou niemand zonder doodswens het ook maar overwegen een vliegtuig in te stappen…

De luchthaven is het decor geweest in mijn leven. Pretvluchten hebben strepen getrokken door de lucht van Eindhoven…...
Het wordt tijd dat Eindhoven een streep trekt door pretvluchten.